Dear friends and family,

Komende zondag zit ik hier alweer drie weken. Hoog tijd dus voor weereen up-date over mijn verblijf in Marseille!

Eigenlijk is dit al de tweede keer vandaag dat ik jullie een actueel berichtje probeer te sturen. Nadat mijn complete verhaal verdween na een mankement van het internet en Paloma een aantal knopjes van mijn toetsenbord had gerukt (die ik gelukkig zo weer terug kon plaatsen) besloot ik vanmiddag dat het misschien beter was om 's avonds verder te schrijven. Bij deze...

De laatste keer schreef ik over mijn uitje met Kiera. Een ander au pair meisje dat ik ontmoet heb in een van de parken hier in de buurt. Omdat de nodige ontspanning zonder kindergegil op zijn tijd erg belangrijk is, moest dat uitje natuurlijk herhaald worden. De eerstvolgende zaterdag zijn we dan ook weer wat gaan drinken in Vieux Port, echter dit keer in het gezelschap vanvijf andere au pairs en acht andere fransmannen. Na het hele happy hour uit te hebben gezeten in een van de kroegen, zij we nog uitgegaan tot in de laatste uurtjes. Kortom nogmaals een geslaagde avond.

Omdat ik te voet niet veel verder kom dan onze straat, Rue Paradis is namelijk zelf al super lang, stelde Isabelle mij zaterdagmorgen voor om mijhaar fiets te lenen. Al fietsend zou ik de verborgen straatjes en bezienswaardigheden kunnen bezichtigen, over de boulevard heen fietsen en was ik zo binnen en mum van tijd in het centrum voor weer wat shoppen. Bovendien kon ik, na eerst zelf tehebben gefietst in het verkeersonveilige Marseille,op een gegevenmezelf ookfietsend kunnen verplaatsen met Paloma achterop. Die namelijk helemaal gek is op fietsen. Na wat geklungel en gestuntel was ik dan eindelijk op weg.Nog een hele uitdaging want ze hebben hier geen fietspaden zoals ik dat alsechte Hollandsegewend ben. Je fiets hier dus op de, erg drukke, weg waar automobilisten rijden als idioten of op het fietspad. Dus na zo'n uur rond te hebben gefietst had ik het wel gehad met het steeds op de hoede zijn om maar niet tegen een voetganger of auto aan te knallen. Ik besloot om mijn fiets in het centrum neer te zetten en wat te gaan winkelen. Ik had een gigantisch slot meegekregen, dus ik verwachtte datde fiets wel redelijk veilig zou staan. Vooral omdat ik de fiets geplaatst had op een druk plein met vele cafés en restaurantjes. Niets bleek minder waar, want toen ik terugkeerde was het fietsje verdwenen! Na eenmaal wat te zijn bekomen van de schrik, Isabelle en Patrice gebeld en de métro terug naar huis genomen. Gelukkig waren ze niet boos, de fiets van was eerder ook al gestolen. Dingen die gebeuren in deze stad. Toch voel je, je wel even lullig en het drukt je nog even wat harder met je neus op de feiten dat Marseille echt wel wat anders is dan het vertrouwde Friesland.

Verder gaat alles zijn gangetje en begin ik hier wat een leven op te bouwen. Maandag mijn eerste les Zumba gevolgd en vanaf volgende week zal ik beginnen met mijn lessen Frans.En komende zaterdag zalik naar Nice vertrekken waar een grote rendez-vous plaats vindt voor alle aupairs uit deCôte-d'Azur.

Ook met de kids gaat het prima. Heb Paloma dinsdag voor de eerste keer in de naughty corner moeten zetten. Ze is dan nog klein maar ze begrijpt me wel degelijk. Als ik tegen haar zeg dat ze op moet houden met gillen waarop ze me aankijkt en met opzet nog een keer gaat gillen, en dat een herhaald aantal keren dan mag het toch wel duidelijk zijn dat Palo hier bewust is van haarondeugende gedrag. Ze bleef verbazingwekkend wel heel lief en stil op het naughty stoeltje zitten en knikte overweldigend'ja' toen ik haar bij me riep en haaruitlegde dat zenaar me moest luisteren. Een dikke knuffel maakte het weer goed.

Hoewel het over het algemeen goed gaat heb je zo nu en dan nog wel eens een tegenslag, zoals gistermorgen.Na een gezellige middag met de kinderen in het park kwam ik thuis tot de ontdekking datPaloma haarspeen weer eens was verloren.Die zit normaal gesproken vastaan haar knuffeltje die ze altijd bij zichdraagt. Alleen is'mademoiselle non' sinds kort tot de ontdekking gekomen dat je die speen er ook af kan halen. Volgens Isabelle was het geen probleem. Dat bleek dinsdagnacht wel anders: gillen, brullen, huilen, krijsen, janken, schreeuwen en wat dan wel niet meer. Dus ik werd op mijn vrije woensdag om half 8 uit bed gehaald of ik alsjeblieft een speen wilde gaan halen. Stond ik dan om 8 uur in de pharmacie een nieuwe speen te kopen.Bij thuiskomst weer lekker mijn bedje ingekropen om degemiste slaap van die nacht in te halen.

En voor de mensen die het nog nietweten: inde week van 22 tot 30 oktober zal ikvoor een weekje terugkeren naar Nederland!Ik kijk er in ieder geval erg naar uit!

Overigens super bedankt voor alle reacties en berichtjes. Vooral blijven doen, zo heb ik jullie allemaal toch nog een beetje dicht bij me!

Bisous,

Dany