Alweer vijf dagen in Marseille achter de rug en eindelijk begin ik wat mijn draai te vinden. Waar ik eerder deze week nog tegen het gedrag van Paloma aanliep, weet ik nu te handelen. Boekjes lezen als ze op de pot zit, ook al heeft ze dat boek al duizend keer gelezen, liedjes zingen als je haar pamper moet verschonen en puzzels maken terwijl je haar aankleed. Vergt veel tijd en geduld, dus snel en vlug zit er niet in. Paloma wil namelijk ook álles zelf doen. Dus wil jij snel haar schoentjes aantrekken dan volgt er een Non! Non! Non! en luid gegil waarna ze zelf probeert haar schoenen aan te trekken. Haar ver van te voren vertellen dat ze haar schoenen aan moet trekken omdat we na het park gaan en haar laten helpen met de tas inpakken voor het strand helpt al heel veel. Deze ontdekkingen schelen me weer tonnen aan onnodig verloren energie en aspirientjes als gevolg van het vele gegil. Maar het blijft een 'petite mademoiselle' met een handleiding.

Zo weigerde ze gisteravond om haar eten op te eten. De spaghetti kon er mee door maar de worteltjes liet ze er bij liggen. Waarop Isabelle besloot om Paloma met een halfvolle maag in bed te leggen. Luid gegil hield de hele nacht aan. Gelukkig nemen Isabelle en Patrice het van mij over zodra ze thuis zijn en hoef ikme 's nachts dus niet te ontfermen over de kids. Op een gegeven moment maar een kussen op mijn oor gelegd omdat het gegil in mijn kamertje duidelijk hoorbaar was. Vanmorgen bleek dat Paloma ook niet fit was. Zeis koortsig en heeft last van een raar gekuch. Door de vermoeidheid en ziekte bleef ik vandaag dus achter met een rustige, zo nu en dan jammerende, Paloma. Dat Luz, de huishoudster, vanmiddag ook aanwezig was maakte het extra makkelijk omdat die zich zo nu en dan ook even bezig houdt met Palo. Leuke bijkomst is dat Luz ook buitenlands is. Ze is erg aardig en we kletsen dan ook lekker veel in het Engels!

Vandaag ook even de tijd kunnen nemen om mijn school hier in de straat te bezoeken; Alliance Française. Wanneer ik lessen kan volgen is nog een vraag omdat ik door de week alleen op woensdag vrij heb. Laat het dan net zo zijn dat er op woensdag alleen lessen zijn voor beginners. Door mijn Franse lessen op school ben ik wel net even een niveautje hoger dan dat. Dus we wachten in spanning af wanneer er een mogelijkheid is voor mij om lessen te volgen. Ben nu namelijk wel al toe aan wat anders dan het ritme park-eten-slapen-park-eten-slapen.

Ben woensdag overigens helemaal alleen met de metro naar het centrum van Marseille gegaan. Ja, wij wonen zelf ook in het centrum van Marseille. Maar groot is Marseille wel. Dus om lopendvan de ene kant naar de andere kant te komen duurt wel even. Die trip was wel even spannend omdat Isabelle me van te voren op het hart had gedrukt dat ik op mijn waardevolle spullen moest letten. Verder niks ernstigs gebeurd. Alleen op het station Perrier even verdwaald maar na de hulp van een medewerker was ik zo weer op weg. Isabelle had me aangeraden om de Notre Dame van Marseille te bezoeken. Na een lange wandeling en steile klim van zo'n 25 minuten bereikte ik eindelijk de Notre Dame de la Garde. Gelukkig was de lange tocht het echt wel waard, want mon dieu; wat een uitzicht! Na het branden van een kaarsje in de kerk weer terug gelopen naar de haven voor het nodige shoppen!

Morgen zal ik met Alice en Isabelle hun voormalige woonplaats Arles bezoeken. Voor het bezoeken van wat vrienden en natuurlijk een beetje sight-seeing. To be continued...

Bisous Daan